ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਭੂਤ-ਪ੍ਰੇਤ ਥਾਵਾਂ ਦੇਖਣ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹੋ, ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੋ ਅਜਿਹੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਹੱਸਮਈ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੈਲਾਨੀ ਸ਼ਾਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਨ੍ਹਾਂ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਥਾਵਾਂ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਕਈ ਰਾਜੇ ਦੱਬੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਇਹ ਕਿਹੜੀਆਂ ਦੋ ਥਾਵਾਂ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਡਰਾਉਣੀਆਂ ਹਨ।
ਇਹ ਕਿਲਾ ਸਵੇਰੇ 6 ਵਜੇ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ 6 ਵਜੇ ਤੱਕ ਹੀ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ
ਇਹ ਇੱਕ ਰਹੱਸਮਈ ਕਿਲਾ ਹੈ ਜੋ ਸਵੇਰੇ 6 ਵਜੇ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ 6 ਵਜੇ ਤੱਕ ਹੀ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਮਨਾਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਅਜੀਬੋ-ਗਰੀਬ ਤਜਰਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਇੱਥੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਠਹਿਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦਾ ਨਾਮ ਭਾਨਗੜ੍ਹ ਕਿਲ੍ਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਲਾ ਰਾਜਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਕਿਲ੍ਹੇ ਬਾਰੇ ਕਈ ਡਰਾਉਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਨਗੜ੍ਹ ਦਾ ਕਿਲਾ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 300 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਸੜਕ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਰੇਲਗੱਡੀ ਰਾਹੀਂ ਭਾਨਗੜ੍ਹ ਕਿਲਾ ਦੇਖਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅਲਵਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਉਤਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਥੇ ਜਾਣ ਲਈ ਟੈਕਸੀ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹੋ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚੀਕਣ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ
ਭਾਨਗੜ੍ਹ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਾਂਗ ਇਹ ਥਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਰਹੱਸਮਈ ਅਤੇ ਡਰਾਉਣੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚੀਕਣ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਥਾਨ ਸ਼ਨੀਵਰ ਵਾੜਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਲ੍ਹਾ ਪੁਣੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਇਤਿਹਾਸ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਿਲ੍ਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਲ੍ਹਾ 1732 ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਮਹਿਲ ਦੀ ਨੀਂਹ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਨੂੰ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ‘ਸ਼ਨਿਵਾਰ ਵਾੜਾ’ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਹ ਕਿਲਾ ਖੰਡਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿਚ 13 ਸਾਲ ਦੇ ਨਾਰਾਇਣ ਰਾਓ ਨਾਂ ਦੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਭਟਕ ਰਹੀ ਹੈ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚੀਕਣ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।